Miejsca masowej przemocy i ludobójstwa opisuje się często jako niesamowite (unheimlich), wywołujące silne reakcje afektywne lęku, wstrętu czy wstydu, których źródła pozostają niejasne. Artykuł stanowi próbę analizy możliwych katalizatorów tych silnych reakcji afektywnych. Pierwsza hipoteza zakorzeniona jest w licznych historiach o duchach, obecnych w literackich i artystycznych reakcjach na miejsca śmierci. Druga wysuwa problem obecności martwych ciał: ludzkich szczątków, które nie zostały należycie zneutralizowane poprzez rytuały. Wreszcie, „efekt afektu” nie-miejsc pamięci rozumie się tu jako zdolność jednych ciał do ulegania poruszeniom poprzez inne ciała. Ciała „poruszone” to te, które wkraczają na teren niesamowitych miejsc.
Tekst w języku polskim.
PDF

Autor ikony Good Ware, źródło: www.flaticon.com